Η αντανάκλαση της ενσυναίσθησης: Ο λόγος που οι άνθρωποι σας αντιπαθούν!

Για το αυθεντικό κείμενο προ της απαιτούμενης για την παρούσα παρουσίαση επεξεργασίας ανατρέξτε στη πηγή στο τέλος του άρθρου. Το ιστολόγιο παραθέτει πληροφορίες και δεν συμφωνεί απαραιτήτως με όλα τα στοιχεία και τις απόψεις που παρουσιάζονται. ❃❃❃ Του Παντολέοντος Φλωρόπουλου Η λέξη «Έλλην» είναι σύνθετη από το Ελ και το λην. Όπου Ελ είναι ο (θεός) Ήλ – ιος, ο ζωοδότης, ο φωτοδότης. Η κατάληξη της λέξης «ήλ ιος» σημαίνει ότι αυτό το ουράνιο σώμα που δίνει ζωή στη γη, αντλεί το φως του από τον Ελ ή Ηλ, δηλαδή τον Θεό. Ο Ήλιος δεν ήταν Θεός, ήταν αυτός που αντλούσε ή δεχόταν φως από το Θεό και, με τη σειρά του αυτός το έδινε στη γη. Image from Google Ελ ή Ηλ, όπως: Ηλεία, δηλαδή η χώρα του Ήλιου. Η Ελ υμπία ή Ολυμπία δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ηλεία. Όπως και ο Όλυμπος δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ελ λάδα. Και λην, είναι απαρέμφατο του ρήματος λάω, που σημαίνει βλέπω. Έλ – λην δηλαδή σημαίνει «αυτός που (μπορεί και) βλέπει τον Ήλιο», δηλαδή αυτός που (μπ

της Μαίρης Βηλαρά Σύμφωνα με τον Γερμανό φιλόλογο -και γλωσσολόγο- George Curtius  (1820-1885), η λέξη Όλυμπος   προέρχεται από τη ρίζα  -λαμπ-  και ερμηνεύεται σαν ο ολολαμπής, ο ολόλαμπρος ή ο ολόλευκος . Έτσι, οι Ολύμπιοι θεοί είναι οι  «Λαμπεροί ή Λάμποντες θεοί». Image from Google Δίας ή Ζευς:   Το όνομα του Δία [ή με μια μικρή παραλλαγή του πρώτου γράμματος ( Δ ίας -  Β ίας)], είναι ένα από τα κατ’ εξοχήν ονόματα δύναμης, δηλαδή παραπέμπει στη  δύναμη (βία)  και την  εξουσία  του μεγάλου θεού. Μερικοί ετυμολογούν το όνομά του σε σχέση με τη  ζωή  (~Ζευς), δηλαδή  «ζωοδότης» ,   λόγω του ότι είναι ο γεννήτορας των θεών και των ανθρώπων ή από το αρχαιοελληνικό ρήμα  «ζεύγνυμι»  (= βάζω κάτω από το ζυγό, υποτάσσω, συνδέω, ενώνω), επειδή ο Δίας, μετά την κατατρόπωση του πατέρα του, του Κρόνου, ανέλαβε να ενώσει ξανά τον κόσμο και να τον υποτάξει στη δική του κοσμική εξουσία. Ήρα:   Μερικοί θεωρούν πως το όνομα της Ήρας προέρχεται από αναγραμματισμό της λέξης  «ἀήρ

Μάρτιος  <  ελληνιστική κοινή   Μάρτιος  <  λατινική   Martius  <  Mars  ( Άρης ) <  Παλαιά Λατινική  Māvors <  πρωτοϊταλική  * Mawort Κατά τα αρχαία χρόνια ήταν ο πρώτος μήνας του έτους (γι’ αυτό ονομαζόταν Primus=πρώτος). Ξεκινούσε η περίοδος των πολεμικών επιχειρήσεων. Ήταν αφιερωμένος στον Mars, Θεό της γονιμότητας και των αγρών. Αργότερα ταυτίστηκε με τον Άρη,Θεό του πολέμου. Μετα το 46π.Χ., με το Ιουλιανό ημερολόγιο, ονομάστηκε Martius-Μάρτιος (ο μηνας του Άρη) και εγινε ο 3ος μηνας του έτους.  __ Απρίλιος  <  ελληνιστική κοινή   Ἀπρίλιος  <  * Ἀπρίλης <  λατινική   Aprilis  +  -ιος  <  ετρουσκικά   Apru  <  αρχαία ελληνικά   Ἀφρώ  <  Ἀφροδίτη  ( αντιδάνειο ) (Έχει επίσης προταθεί: <  λατινικά   aperio  ( ανοίγω ), ίσως γιατί τότε  ανοίγουν  τα  λουλούδια ) Κατα τα αρχαία χρόνια ήταν ο δεύτερος μήνας του έτους. Μετά το 46 π.Χ. θεωρήθηκε ο τέταρτος μήνας του έτους. Ετυμολογικά προέρχεται απο το λατινικό ρήμα aperio, που σημαίνει ανοίγω. Σηματοδο

άποψη   θηλυκό  η  εικόνα   ενός τοπίου όπως φαίνεται από ένα συγκεκριμένο σημείο, συνήθως κάπου ψηλά η  οπτική γωνία   από την οποία βλέπει κάποιος ένα πράγμα, μια υπόθεση, ένα ζήτημα η  γνώμη   που έχει κάποιος για κάτι [Βικιλεξικό] άποψη  1  η [ápopsi]  Ο33   :   1. ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται, κρίνει και αντιμετωπίζει κάποιος ένα γεγονός, μια κατάσταση, ένα φαινόμενο, η γνώμη που έχει σχετικά με αυτά:  Εκφράζω την προσωπική μου  ~ . Έχω την  ~  ότι …  Kατά την άποψή μου δεν έχεις δίκιο. (Δεν) έχω  ~  γι΄ αυτό το θέμα. Aυτό είναι άποψή σου, εγώ όμως διαφωνώ. Yπάρχει διάσταση απόψεων ανάμεσα στα μέλη της επιτροπής. Συμφωνώ με τις πολιτικές / επιστημονικές / αισθητικές του απόψεις.  ΦΡ  μετακινώ* κπ. από τις απόψεις του.   2.  καθεμιά από τις μορφές με τις οποίες εμφανίζεται ή εκδηλώνεται κτ.· πλευρά 5α :  Εξετάζω ένα ζήτημα από νομική  ~  / από διάφορες απόψεις. Aπό αρχιτεκτονική  ~  το κτίριο παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Aυτό το αυτοκίνητο υπερέχει έναντι των άλλων από τη

(χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά) Στη Ρουμανία, κοντά στο Δέλτα του ποταμού Δούναβη στα σύνορα με την Ουκρανία, υπάρχει ένα χωριό στο οποίο εδράζει ένα από τα σημαντικότερα κέντρα ελληνισμού στην Ευρώπη, το Izvoarele (Πηγές). Η πόλη έχει 2049 κατοίκους. Το 54,4% του πληθυσμού είναι  Ρουμάνοι , ενώ το 45,3% είναι  Έλληνες . Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη Ελληνική Κοινότητα στην Ευρώπη.  Το χωριό ιδρύθηκε από Θρακιώτες που το 1826 ακολούθησαν το Ρωσικό Στρατό (ο οποίος είχε φτάσει μέχρι την Ανδριανούπολη). Aρχικά εγκαταστάθηκαν κάπου στην Ρωσία αλλά το 1830 αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Στην πορεία τους προς την πατρίδα αναγκάστηκαν να σταματήσουν στο χωριό αυτό κι έκτοτε έμειναν εκεί. Μέχρι σήμερα, όχι μόνο έχουν παραμείνει Έλληνες αλλά μιλούν ακόμη την Ελληνική Γλώσσα και μάλιστα με τους ιδιωματισμούς της Θράκης. Το χωριό είναι παραμελημένο και οι συνθήκες διαβίωσης πολύ δύσκολες. Υπάρχει Ελληνικό σχολείο το οποίο ενώ παλιότερα στεγαζόταν στο κτίριο του Ρουμάνικου σχολείου, τώρα γ

(από το pronews.gr) Οι Έλληνες στους Ελληνιστικούς χρόνους ειχαν δωσει ονόματα πλανητικών θεοτήτων στις 7 ημέρες της εβδομάδος. Προτού την υιοθέτηση της εβδομάδας υπήρχαν άλλοι τρόποι διαίρεσης του μήνα. Η προγενέστερη χρονική διαίρεση σην αρχαία Ελλάδα ήταν εκείνη των δέκα ημερών (τρία δεκαήμερα του μήνα). Ήταν μία περίοδος ανανέωσης, κατά την οποία οι Έλληνες συναντάν τους πολιτισμούς της Ανατολής (αιγυπτιακός, μεσοποταμιακός, περσικός, ινδικός, φοινικικός, συριακός, γηγενείς μικρασιατικοί πολιτισμοί, κ.α.) με τους οποίους βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση, από την οποία προκύπτει ο ελληνιστικός. Η   ελληνιστική κοινή , δηλαδή τα απλοποιημένα ελληνικά κυριαρχούν σε όλη την ανατολική Mεσόγειο και αναδεικνύονται στη διεθνή γλώσσα της εποχής αυτής. Είναι η εποχή των μεγάλων ελληνιστικών μοναρχιών και των συμπολιτειών, αλλά και της παρακμής και της πτώσης του πολιτικού συστήματος που είχε κυριαρχήσει και ακμάσει στην μητροπολιτική Ελλάδα και στις αποικίες της για περίπου 5 αιώνες, της

(χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά)  Ο 21ος αιώνας, στον οποίο έχει για τα καλά εγκαθιδρυθεί στην καθημερινότητα η τεχνολογία ως μέσο και δυστυχώς ως σκοπός , με τους σταθερά αυξανόμενους ρυθμούς ζωής και την ασυνειδησία ύπαρξης που όλα αυτά προκαλούν, είναι μια απ' τις πιο μπερδεμένες περιόδους στις οποίες μπορεί να υπάρξει ένας ενήλικας. Η σαθρή οικονομική και πολιτική κατάσταση δε και η αβεβαιότητα που πλανάται, αποτελούν τροχοπέδη στην λήψη αποφάσεων των ανθρώπων ώστε να ζήσουν μια ζωή πλήρη, ευτυχισμένη και χωρίς απωθημένα . Ακολουθεί απόσπασμα μιας πειραματικής συνέντευξης με έναν αναγνώστη (καλό θα ήταν,  να απαντάς κι εσύ τις ερωτήσεις καθώς διαβάζεις): «...Ας υποθέσουμε τώρα ότι σας δινόταν η ευκαιρία να ζήσετε τρεις ζωές. Και στις τρεις, η χώρα, οι συνθήκες και το περιβάλλον σας θα ήταν ακριβώς το ίδιο, τίποτα δεν ήταν δυνατόν να αλλάξει, εκτός από τις επιλογές σας. Δεν θα ήταν δυνατό να θυμάστε ότι έχετε κι άλλες ζωές να ζήσετε, θα νομίζατε κάθε φορά ότι η ζωή αυτή είναι η μον

Η έννοια της ελπίδας είναι ιδιαίτερα διφορούμενη. Όλοι εκ πρώτης όψεως θα λέγαμε ότι είναι θετικά φορτισμένη - πολύ θετικά μάλιστα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Τί πίστευαν για την ελπίδα οι αρχαίοι ιστοριογράφοι Σενέκας, Τάκιτος και Θουκυδίδης; Μήπως θα έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο σκέψης μας, για μια ποιοτικότερη και αποτελεσματικότερη (συμ)βίωση και ζωή; (χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά) O Σενέκας ο Νεότερος (1ος αι. μ.Χ.) ήταν  Ρωμαίος πολιτικός, ρήτορας, δραματουργός και στωικός φιλόσοφος. Στο έργο του Epistulae Morales ( 5.7 ) αναφέρει: “ Desines timere, si sperare desieris ”, δηλαδή: “Θα σταματήσεις να φοβάσαι εάν σταματήσεις να ελπίζεις”. Πώς όμως σχετίζεται ο φόβος με την ελπίδα, ειδικά όταν μοιάζουν τόσο ασύνδετα μεταξύ τους; Αναφέρει μέσω μιας παρομοίωσης ότι ο φόβος με την ελπίδα συνδέονται με τον ίδιο τρόπο, όπως ο φυλακισμένος με τον στατιώτη. Ο στρατιώτης είναι δεμένος με μια αλυσίδα με τον φυλακισμένο, προχωρεί μπροστά και ο φυλακισμένος ακολουθεί. Άσχετα με το πο